Een nieuw deel in onze (p)update-serie. Mick woont inmiddels bijna vier weken bij ons. In deze blog ga ik het hebben over de Puppytraining, onze ervaring met de Kong, benchtraining en eigenwijze oren.

Puppytaining

Wij hebben een trainer gevonden die de eerste vier lessen thuis komt. Zo blijft Mick in zijn vertrouwde omgeving. Hierdoor hoeft Mick niet meteen in een groep met andere puppy’s. Tot nu toe pakt hij het goed op. Hij weet hoe hij heet, hij kan zitten en liggen als wij dat vragen. Hij kan ook heel goed dollen. Dat doet hij dan wel op eigen initiatief. 😉 Ritme is de sleutel wat ons betreft. Op gezette tijden eten drinken, lekker veel slapen, wandelen en snuffelen in het bos en oefeningen trainen.

Zitten als baasje het vraagt.

Het is echt óók een therapie voor ons. Een hond voelt heel goed aan hoe wij in ons vel zitten. Dus als wij te onzeker wat van hem vragen dan doet hij het gewoon niet. Dus eigenlijk is het fijn om zelf wat zekerder in het leven te staan.

Zei jij… koekje?

Kong – het speeltje bij uitstek?

Iedere hondenbezitter heeft er waarschijnlijk wel één. Een kong. Wij hebben de blauwe, speciaal voor puppy’s. Mick is er gek op. Wij vullen hem met brokjes en een geklopt ei, dan doen wij hem 35 seconden in de magnetron. Even laten afkoelen en Mick is er vervolgens wel even zoet mee. Heb jij nog leuke tips om iets in de kong te doen? Laat het weten. Ik ben erg benieuwd.

Helemaal gek op zijn kong

Benchtraining

‘S nachts slaapt Mick in de bench, meteen bij thuiskomst hebben wij hem laten wennen aan de bench. Lekkere snoepjes geven, een spelletje doen, zijn knuffel en kleedje ligt er ook in. Vanaf dag één lijkt hij daar graag te zijn. Als de deur openstaat loopt hij zelf naar binnen. In de nacht ligt er een kleed overheen. Hij snapt heel goed wanneer wij gaan slapen. Helaas heeft hij overdag af en toe wel een blafuurtje. Het zit volgens mij in de combinatie, hersenwerk en lichamelijke inspanning. Wij hebben wat getest, de laatste week. Het gaat inmiddels weer een stuk beter.

Oren gaan staan

Ow, het is zo’n aandoenlijk gezicht. Zijn oortjes worden straks staand, althans denken wij. Het lijkt ook dat zijn oren het zelf nog niet helemaal zeker weten. Dat is echt een aandoenlijk gezicht. Één oortje springt omhoog als hij gaat zitten en trots opkijkt!

Het eigenwijze oortje.

Volgend weekend gaan wij met u kamperen. Reuze nieuwsgierig hoe dat gaat bevallen met puppy.

Tot een volgende (p)update!

Groet Jeanine, poot van Mick.