Dale Chihuly is al meer dan vijftig jaar actief kunstenaar. In de jaren 60 komt hij voor het eerst in aanraking met glas. Hij schrijft zich in voor een glasblaas programma aan de University of Wisconsin. Daar krijgt hij de kans om technieken te leren die gebruikt werden door meesterglasblazers. In 1971 is hij medeoprichter van de Pilchuck Glass School.

De vroege werken van Dale Chihuly lijken veel op leven in zee. Ik moest denken aan de doorzichtigheid van kwallen, maar ook aan de vormen van schelpen. Het ziet er heel dun en breekbaar uit. Heel erg mooi dat deze schalen in een groep samen staan. Deze seaform-serie is ontstaan per toeval. Hij was aan het experimenteren met een ijzeren mal.

Dale Chihuly maakt ook andere werken, cilinders. Grote kleurrijke bijna massieve vazen. In het museum staan ze tegen een minstens zo’n kleurrijke achtergrond. De cilinders zijn dan ook geïnspireerd op Amerikaans Indiaanse kleden, de weefpatronen van de kleden maakt hij middels glasdraden ook op de cilinders. Wat een prachtige techniek is dit. Het patroon is van geen kant het zelfde. In deze zaal kan je ook om de cilinder heen lopen, het is echt van iedere kant een totaal ander beeld.

In het midden van de tentoonstelling staat, geweldig uitgelicht, een vijver met een ware kleur- én vormexplosie. Hier weet ik echt niet waar ik moet kijken. De spiegeling van de vloer is echt magisch. Wat een spektakel. Hier moet je echt zelf naar toe om het te ervaren.

Nou vind ik dat ik een creatief hoofd heb, soms is dat best ingewikkeld, ik heb om die reden altijd een notitieboekje en een pen bij mij, want stel dat ik het vergeet. In de telefoon zetten is ook een optie, maar ik hou van pen en papier.

Dale Chilhuly maakt het helemaal bont, er is een muur behangen met faxen die hij stuurde naar zijn studio. Al zijn ideeën, krabbels, woorden, tekeningen hangen hier naast elkaar. Wat een fascinerend en persoonlijk stukje van de expositie.

Het laatste wat ik wil benoemen is de boot, Het museum is hier erg industrieel qua vormgeving. Een contrast met de Float Boat & Flori Boat. Hier zitten de mensen op bankjes naar te kijken. Ik snap dat, je moet het even verwerken. Wat zie je hier? Hoe kan dit? Het ziet er zo sterk en tegelijkertijd zo kwetsbaar uit. Echt ontzettend gaaf. Leuk detail is dat je het vanaf de grond kan bekijken. Maar ook vanaf hoogte als je via de brug loopt heb je een heel ander perspectief.

Deze tentoonstelling kan je nog tot 5 mei bekijken. Het Groninger Museum zit tegenover het Centraal station, heel makkelijk te bereiken met openbaar vervoer.

Bedankt voor het lezen, tot het volgende museum!

Groet Jeanine.