Al jaren komen we hier voor de 4-mei herdenking. Ook op andere dagen van het jaar komen we regelmatig om een rondje langs het melkwegpad* te lopen, en het kamp te bezoeken.
Herinneringskamp Westerbork op fietsafstand van mijn woonplaats ligt het doorvoerkamp uit de tweede wereld oorlog. Op nog geen 25 kilometer van huis, wat veiligheid betekend voor mij was dit concentratie kamp gevestigd. Alles behalve veiligheid. onzekerheid, angst, onveiligheid uitzichtloos? Zijn dat de woorden die op deze plek horen?
Dit museum is niet heel groot, wel loop je tussen de herinneringen. Je kan lades opentrekken, luisteren naar verhalen. Maar ook de voorwerpen die je kan zien zijn stille getuigen van de tweede wereld oorlog.
In het museum zijn meer dingen die indruk maken op mij. Namelijk de tastbare herinneringen uit andere kampen bijvoorbeeld; Theresienstadt en Bergen-Belsen. Ook het non-stop noemen van namen en leeftijden van slachtoffers maakt indruk, je kan het niet negeren. Het is er continu.
De verhalen die je worden verteld door de telefoons die her en der hangen komen behoorlijk binnen, het zet je enorm aan het denken. Het waren mensen net als wij, waar kom je voor te staan als je in zo’n benarde positie word gedwongen. Ga je dingen doen wat je nooit van jezelf zou verwachten?
Tijdelijke expositie – Tot 31 Maart 2017 te zien –
Bewakers van Westerbork is de tijdelijke expositie die er nu te zien is. Ook dit waren aan het einde van het verhaal van mensen zoals wij. En hier is wellicht al een antwoord op mijn vorige vraag. Geloof jij de bewakers als ze beweren dat ze geen idee hadden wat er gebeurde in de wereld? Ook hier hoor je verhalen door opgehangen telefoons en kan je teksten lezen hoe deze mannen hier terecht kwamen.
Het kampterrein – Altijd vrij toegankelijk –
Als je uitgekeken bent in het museum kan je wachten op de bus, deze rijdt 1x in de 20 minuten van het museum naar de ingang van het kamp. Dit stuk kan je ook wandelen, de afstand is 2,5 kilometer. Aangekomen bij de ingang lopen we richting het treinstel wat hier staat, ook hier worden non-stop namen en leeftijden voorgelezen. Op het relatief stille terrein galmen de namen door als je voorbij loopt. De stilte valt op, ook al zijn we niet alleen, de stilte overheerst.
Vervolgens komen we via de briefjes die uit de treinen zijn gegooid aan bij een terug gevonden barak. Hij is opgebouwd, maar incompleet. De afmeting maakt me huiverig, wat een oppervlakte wat een ellende, hoeveel mensen levens?
- Het treinstel
- De incomplete barak
Als we aan het einde van de hoofdweg komen, bereiken we het monument waar de 4-mei herdenking jaarlijks gehouden word. Dit jaar zal Douwe Bob de muzikale omlijsting verzorgen. Als we daar foto’s hebben gemaakt lopen we terug via de 102.000 rode stenen die de Joden, Sinti & Roma vertegenwoordigen. De stenen voor de joden hebben een ster, die voor de Sinti en Roma een vlammetje. Ook zijn er een aantal leeg, de lege stenen zijn voor de omgekomen verzetsstrijders. Op dit moment staan er foto’s bij de stenen gestoken, zo krijgen de stenen een gezicht.
![dsc02700](https://jajofotografie.com/wp-content/uploads/2017/02/dsc02700.jpg)
Het monument
![dsc02710](https://jajofotografie.com/wp-content/uploads/2017/02/dsc02710.jpg)
Prikkeldraad
![dsc02733](https://jajofotografie.com/wp-content/uploads/2017/02/dsc02733.jpg)
De rode stenen.
We lopen in stilte weer terug naar de opstapplaats van de bus, in alle vrijheid om het kamp te verlaten om weer huiswaarts te keren. Het is amper een mensenleven geleden dat dit niet mogelijk was.
- Museumjaarkaart: Nee
- Entreeprijs: 8,50 incl. busvervoer.
- openingstijden: klik hier
- Lift aanwezig: NVT
- Toegankelijkheid:
- Hond toegestaan, mits aangelijnd
- Duur bezoek: ruim 2 uur.
- Voor de jeugd: Junior Route Kamp Westerbork, voor kinderen vanaf 7 jaar. Routeboekje gratis verkrijgbaar bij de receptie. Voor info over deze route klik hier.
Voor informatie over het *Melkwegpad <– klik
![DSC02739.jpg](https://jajofotografie.com/wp-content/uploads/2017/02/dsc02739.jpg)
Spiegeling van de bomen in het glas van de beschermde kampwoning.
Voor meer foto’s neem je een kijkje op mijn Facebook pagina
Blijft indrukwekkend, we zijn zelf nog nooit in het museum geweest, maar het kamp kennen we als onze broekzak. Veel met de kids gelopen langs het Melkweg pad, en op de fiets (gaat sneller..) naar het monument, de barak, de 102.000 stenen…Even ter hoogte van de aardappelkelder ons meegebracht pakje drinken en een appeltje te nuttigen om zo in stilte de fietstocht naar huis weer aan te nemen!!
***Om nooit te vergeten!!***
Bijzondere plek zal het altijd blijven.
Prachtige foto’s van een dramatische plek. Toch maar weer eens heen, als zoonlief iets ouder is. Het blijft een drama om nooit te vergeten. Zeker nu…
Het blijft een actueel thema. Helaas.
Onbegrijpelijk…maar waar… 🙁
Het is verschrikkelijk dat mensen er niet voor terug deinsden om anderen de dood in te jagen.En nog heeft de mensheid er niets uitgeleerd.Diep intriest
Klopt, het is nog steeds overal ter wereld actueel. In en in triest!