Yes Tijd voor een nieuwe wandeling. Dit keer gaan wij op pad rondom het Drentse Amen. De wandeling die hier loopt heet de Acht van Amen. Hij is 6 k lang. Wij laten ons verassen. Deze omgeving is weer totaal anders dan bij voorbeeld in Eext of Oudemolen. Terwijl het allemaal vlak bij elkaar ligt. In deze blog is er wel een detail anders. Ik heb mijn foto camera afgegeven aan mijn man Peter. Toen ik zei; ‘’ Zo kan ik die foto’s niet gebruiken’’ was zijn antwoord, er zijn toch genoeg duo’s die samen een boek schrijven. Oke, duo JaJo Fotografie op pad in Amen. Onder de foto vind je de naam van de maker. Let’s go…

Aan de start van de wandeling komen wij langs een dobbe, een dobbe is een drink- en/of wasplaats voor vee. Als een dobbe in een dorpskern zit werd het ook gebruikt als bluswatervijver in het Drents heet het dan ‘’braandkoele’’. Deze veelal natuurlijke waterbronnen, staan er treurig leeg bij. Het geeft aan hoe droog het is op het moment, later in de route komen wij zelfs een lege sloot tegen.

Wij lopen langs de riggel, ook een Drents woord denk ik, het zijn de afrasteringspaaltjes om het land. Aan het einde komen wij paaltje nummer twee tegen, hier moet je linksaf slaan. Zo kom je uit bij het ooievaarsnest. Op het nest zit in ieder geval 1 volwassen ooievaar, en wij denken zeker twee kleintjes te zien.

Hier begint ook het beekje duidelijk te slingeren. Heel erg mooi, geen recht stukje te vinden. Er bloeit van alles hier langs de beek. De distels staan bijvoorbeeld dik in de knop. Prachtig om te zien. Deze beek kronkelt hier zoals het al eeuwen kronkelt. Werkelijk een geweldig gebied.

Na de meanderende beek vervolgt de route zich dwars over landbouwgrond. Het graan staat hier te dansen in de wind. De blauwe korenbloemen groeien in de berm, dat is lang geleden dat ik die heb gezien, zo in het ‘’wild’’. Peter vind zelfs een roze, ook gaaf!

Als wij hierna de weg oversteken komen wij een kudde koeien tegen die niet meer opkijken van een stel wandelaars. Ze zijn wel nieuwsgierig, maar echt dichtbij komen doen ze niet. Hierna komen wij weer op het punt dat wij de beek weer zien. Hij kronkelt voort, hier begint het laatste deel van onze wandeling. Dan komen wij ook de eerste medewandelaars tegen, in tegengestelde richting weliswaar. Het is hier op deze prachtige dag erg rustig. Heerlijk vind ik dat altijd. De wind waait stevig, maar de zon doet ook haar best. Prima combinatie.

Als wij weer op de verharde weg komen snap ik waarom het de acht van amen moet heten, Wij kruizen namelijk een stuk waar we al eerder waren. Je kan dus ook de wandeling evt halveren. Als je na het stuk landbouwgrond, met de korenbloem naar het bord Amen loopt ben je zo weer bij de auto. Voor een kort rondje is dat best een optie.

Wij zijn blij dat wij hem helemaal hebben volbracht.